کد مطلب:27916 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

براي بحث با برادران و خواهران اهل سنت درخصوص اصل امامت چه دلايل محكمي را ارايه كنيم؟

بحث كردن با برادران و خواهران اهل تسنن راه هاي متعددي دارد و دلايل محكم بسياري در اين زمينه هست ليكن استفاده از آنها بيش از هر چيز وابسته به تفطن و تسلط علمي كسي است كه به گفت وگو مي پردازد همچنين آشنايي كافي نسبت به خصوصيات فكري و روحي مخاطب بسيار لازم است. براهين موجود را مي توان به سه دسته كلي تقسيم نمود: 1) براهين عقلي. 2) دلايل قرآني. 3) روايات پيامبر اكرم(ص). طبيعي است گستردگي هر يك از اين سري استدلالات مطالعه كتاب هاي متعددي را مي طلبد و در اين مختصر امكان بحث از آنها نيست. ليكن اختصارا به دو برهان اشاره مي گردد: 1- از ديدگاه قرآن: الف) از نظر قرآن حتما رهبري و امامت امت بايد به دست معصوم ودور از هر گونه كژي باشد.اين نكته به تعابير مختلفي در كتاب الهي بيان گرديده است.از جمله هنگامي كه ابراهيم(ع) به امامت رسيد: {A{/Bإِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً{w9-12w}{I2:124I}/}A}و آن منصب الهي را براي فرزندانش درخواست نمود: {A{/Bقالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي {w13-16w}{I2:124I}/}A} پاسخ آمد: {A{/Bقالَ لا يَنالُ عَهْدِي اَلظَّالِمِينَ {w17-21w}{I2:124I}/}A}{M؛ عهد من به ستمكاران نمي رسدM}. آيه فوق نشان مي دهد كه امامت منصبي است الهي نه به انتخاب افرادو به كساني كه از هر ظلمي با مفهوم وسيع قرآني آن پاك و مبرا باشند اعطا مي شود. ب ) مهمتر از آن آيه شريفه {A{/Bأَطِيعُوا اَللَّهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ {w5-13w}{I4:59I}/}A} است كه با اندك تأملي روشن مي شود كه فقط امام معصوم را واجب الاطاعه دانسته است (البته اين منافي ولايت فقيه در زمان غيبت نيست. زيرا ولايت فقيه نيابت ازامام معصوم(ع) است) وجه استدلال بر اين آيه آن است كه خداوند اطاعت احكام و دستورات خود را در آغاز آيه واجب نموده است و در پايان آيه اطاعت اولي الامر را واجب شمرده است. اكنون اگر اولي الامر فرد غير معصوم باشد و در موردي خلاف حكم الهي دستور دهد در آيه تناقض رخ مي دهد. زيرا: 1) اگر بگوييم قسمت پاياني آيه اطلاق دارد به طوري كه در اين صورت هم بايد اولي الامر را اطاعت نمود با صدر آيه تناقض دارد .زيرا حكمش خلاف حكم خداست و اطاعت خدا در آغاز آيه واجب شمرده شده است. 2) اگر بگوييم در اين صورت به حكم اول آيه نبايد او را اطاعت كرد قسمت اول آيه خلاف قسمت آخر آن حكم مي كند و آن را نقض مي نمايد. اصطلاحا اين را تناقض صدر و ذيل مي گويند و تناقض در قرآن كه كلام خداوند است محال است و موجب سقوط آن از اعتبار است در حالي كه با امامت امام معصوم(ع) اين اشكال از ريشه برطرف مي شود. زيرا چنين اموري از معصوم محال است. بنابراين روشن مي شود كه غير از اطاعت امام معصوم در آيه منظور ديگري نيست. خصوصا كه اولي الامر را در كنار پيامبرآورده واين نشان مي دهد بايد خصوصياتي حتي الامكان مشابه داشته باشد. 3) آيه ابلاغ: {A{/Bيا أَيُّهَا اَلرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ {w1-16w}{I5:67I}/}A} و به دنبال آن آيه اكمال دين كه در خصوص ولايت اميرالموءمنين است و جزئيات آن در روايات متواتره بيان گرديده است. 2- از ديدگاه عقلي نيز بايد توجه داشت كه: 1) لزوم رهبري در جامعه امري ضروري و انكار ناپذير است. 2) رهبري درجامعه اسلامي بايد براساس احكام و قوانين الهي باشد. 3) احكام الهي و اجراي آن توسط كسي ممكن است كه صد در صد به زواياي آن احكام آگاه و نسبت به آنها متعهد باشد. به عبارت ديگر اگر پيامبر نيست از شرايط و اوصاف نزديك ترين فردبه آن حضرت باشد و به شهادت تاريخ و گواهي خلفاهيچ كس در اين جهات قابل مقايسه به امامان معصوم: نبوده است.حتي خلفا در موارد بسياري احساس نياز به ائمه: مي كردند. 3- از ديدگاه روايي نيز روايات بي شماري از پيامبر اكرم(ص) در كتاب هاي شيعه و سني به تواتر نقل گرديده كه به صراحت امامت و ولايت اهل بيت: را ثابت مي نمايد مانند: 1) روايات مربوط به حادثه غدير 2) روايات ليله الانذار. 3) احاديث سفينه. 4) احاديث ثقلين و... البته بايد بدانيد كه اين مقدار آگاهي هرگز كافي نيست و نيازمند مطالعات جدي است. ضمنا لازم است با كساني بحث نماييد كه اطمينان به حقيقت جويي آنان داشته باشيد و در صورت برخورد با برخي از شبهات ما را در جريان بگذاريد. براي آگاهي بيشتر به منابع زير مراجعه فرماييد: 1- امامت و رهبري، استاد مطهري 2- رهبري امام علي(ع) در قرآن (ترجمه المراجعات) 3- آن گاه هدايت شدم، تيجاني سماوي 4- بررسي مسائل كلي امامت، ابراهيم اميني 5- شيعه و تهمت هاي ناروا، محمد جواد شري